Lemon Tree & Waterfall-way.

Vrijdagmiddag komen wij op een camping met een erg mooie naam: Koala Shores aan de Lemon Tree Passage. Eenmaal aangekomen bij camping blijkt deze nog mooier dan de naam deed vermoeden. Wij krijgen een plekje aan zee. Aan zee staan een paar bankjes met een tafel eraan vast met daarboven een rieten dakje. Vlakbij  is een steigertje waar veel vissen zwemmen. Thuur en Kian gaan op zoek naar takjes om lekker meer rond te lopen. Martijn en Idelet drinken op het bankje Australische Sauvignon Blanc. Over het strand lopen de Ibissen wormpjes en kleine visjes te zoeken, in de bomen lachen de Kookaburra's en in zee komen twee pelikanen langszwemmen. Als wij even naar de wc lopen zien wij een paar konijntjes rennen. Mmmm, wij besluiten een nachtje langer te blijven. 

Vanuit Lemon Tree Passage willen wij naar het Barrington Tops National Park om te gaan wandelen. Het park is heel erg mooi. Onze weg gaat zo'n 5 kilometer een via een onverharde weg. Langs deze weg loopt ook rivier die wij 6 keer moeten oversteken door er door heen te rijden. 20 cm water. De jongens op de achterbank in de camper vinden het geweldig. Bij de camping vragen wij meer informatie over de wandelingen die wij kunnen gaan lopen. Wij kiezen een wandeling van een uur die door een stuk regenwoud gaat. Ook hier mogen wij weer diverse keren een riviertje kruisen. Onderweg ziet Idelet een heel grappig diertje. Wat zou het zijn, een klein slangetje? Het is zwart met gele strepen en dit diertje zuigt zich vast aan de grond en kan zich heel lang uistrekken waardoor hij erg dun wordt. Martijn is iets minder gecharmeerd van dit diertje. Het blijkt een bloedzuiger te zijn. Kian heeft er 1 op zijn sokken en wil er mee gaan spelen, maar dat mag niet van ons. Martijn haalt het diertje er snel af. Wij lopen iets minder relaxed verder. Een uur later staan wij weer op onze camping midden in de natuur. 's Avonds komen nog een paar kangaroes op bezoek en verder zien wij weer hele mooie vogels die ons de volgende ochtend met hun gezang komen wekken. 

Maandag gaan wij op weg naar de Waterfall-way. Deze loopt van Armidale naar de kust tot aan Coffs Harbour. In de benzinetank zit niet meer veel benzine, maar gelukkig staat er op onze kaart aangegeven dat er in een dorp verderop een benzinetankstation is. Vrolijk rijden wij door het mooie landschap naar het tankstation. Het gebouwtje ziet er wat verlaten uit. Op de deur staat dat het tankstation sinds een paar weken gesloten is. In noodgevallen kunnen wij bij een kaasboerderij benzine tanken. Tja, dit zien wij wel als een noodgeval. De eigenaressen van de kaasmakerij hebben hun klanten in 2 categorieen ingedeeld. De eerste categorie is de klanten die kaas komen kopen. Deze klanten zien er vrolijk uit omdat zij lekkere kaas gaan proeven en daarna kopen. De tweede categorie klanten zijn de klanten die benzine gaan kopen. Deze klanten zien er wanhopig uit. Als Martijn binnenkomt is het voor de dames direct helder: een klant uit de tweede categorie. Wij vertrekken echter weer vrolijk, met voldoende benzine om het volgende dorp te bereiken en natuurlijk heerlijke geitenkaas! Aan het eind van de middag bereiken wij Walcha. Daar bekijken wij een mooie waterval en gaan staan op de camping met het mooiste sanitair. Tenminste dat was in 2005 zo. Toen hebben zij een prijs gewonnen voor het beste sanitair van alle campings in New South Wales. Wij gingen die avond alle 4 uitgebreid onder de douche, dat begrijp je natuurlijk wel.

Woensdag vervolgden wij de waterfalls-way. Onderweg stoppen wij voor een wandeling langs de op-een-na hoogste waterval van Australie. Wij vinden de waterval mooi en genieten ook erg van de kloof waar wij langs lopen. Na zo'n 2 uur rijden wij verder door een gebied dat New England heet. Het landschap lijkt inderdaad erg op Engeland, heel erg mooi. 

Groeten, Martijn, Idelet, Thuur & Kian.